Majówka

Majówkę postanowiłam spędzić na Suwalszczyźnie. Zielone tereny, wokół kilka jezior, rzek. Plany były barwne; jakiś spływ lub żaglówka, grill, wycieczka rowerowa i tak dalej. Miało być aktywnie. 

Otworzyłam oczy, wstałam i podeszłam do okna. Co? Przetarłam oczy. Serio? Śnieg?! W maju??

Patrząc na opadające płatki śniegu myślami wracałam do ostatnich kilku dni w Warszawie. Dni ciepłych, słonecznych, wróżących nadchodzącą wiosnę. Cieszyłam się, że wtedy w pełni wykorzystałam piękną pogodę. Długie spacery, przejażdżki rowerowe, podziwianie kwitnących kwiatów i wsłuchiwanie się w świergot ożywionych ptaków - co miało być tylko rozgrzewką przed weekendem majowym. Dzięki tamtym chwilom łatwiej było mi przyjąć rzeczywistość, która zawiodła. Gdyż pogoda w Suwałkach postanowiła nie być łaskawą. Wiatr, deszcz, przez moment nawet śnieg. Bardzo niewiele udało się zrealizować.

Pisząc to zauważam, że korzystanie w pełni z dobrodziejstw życia jest receptą na radzenie sobie z niepowodzeniami. Jeśli na co dzień ładuję do pełna "zbiorniczek" satysfakcji, to w momencie, gdy coś się nie powiedzie - ona spadnie, ale nie z poziomu 0, tylko ze 100%, czyli jakiś zapas jeszcze zostanie 😀 (taka luźna refleksja)

Wracając do majówki...

Chociaż większość wizji zakończyła się niepowodzeniem, udało mi się odwiedzić Dolinę Rospudy, Studzieniczną i Dowspudę. Także nienajgorzej. Ponadto, pod wieczór w przeddzień wyjazdu słońce postanowiło jednak ułaskawić ziemię swoim delikatnym blaskiem. Udało mi się wybrać na krótki spacer nad rzekę. Do tego, że dzień ten zaliczam do udanych, przyczyniła się również jazda odrestaurowanym, pięknym okazem ze zdjęcia.

Prowadzenie tego zabytku to nie lada wyzwanie, ale i cenne doświadczenie.

Wpis ten powstaje już w trasie do Warszawy. Słońce przygrzewa. Uśmiecha się, jakby z przekorą, na tle błękitnego nieba.

Pozdrawiam i ściskam!